فناوري نانو ، نانوفناوري يا نانوتکنولوژي رشته‌اي از دانش کاربردي و فناوري است که جستارهاي گسترده‌اي را پوشش مي‌دهد. موضوع اصلي آن نيز مهار ماده يا دستگاه‌هاي در ابعاد کمتر از يک ميکرومتر، معمولاً حدود 1 تا 100 نانومتر است. وجه منحصر به فرد فناوري نانو داشتن عناصري به نام نانومواد و نانوساختار است . در واقع نانو تکنولوژي فهم و به‌کارگيري خواص جديدي از مواد و سيستم‌هايي در اين ابعاد است که اثرات فيزيکي جديدي عمدتاً متأثر از غلبه خواص کوانتومي بر خواص کلاسيک از خود نشان مي‌دهند. فناوري نانو موج چهارم انقلاب صنعتي، پديده‌اي عظيم است که در تمامي گرايش‌هاي علمي راه يافته و از فناوري‌هاي نويني است که با سرعت هرچه تمام تر در حال توسعه مي‌باشد. از ابتداي دهه 1980 ميلادي طراحي و ساخت ساختمان‌ها هر روزه شاهد نوآوري‌هاي جديدي در زمينه مصالح کارآمد تر و پربازده تر در مقاومت، شکل‌پذيري، دوام و توانايي بيشتري نسبت به مصالح سنتي دارد. نانوفناوري يک دانش به شدت ميان‌رشته‌اي است و به رشته‌هايي چون مهندسي مواد، پزشکي، داروسازي و طراحي دارو، دامپزشکي، زيست‌شناسي، فيزيک کاربردي، ابزارهاي نيم رسانا، شيمي ابرمولکول و حتي مهندسي مکانيک، مهندسي برق، مهندسي شيمي و مهندسي کشاورزي نيز مربوط مي‌شود. تحليل گران بر اين باورند که فناوري نانو، زيست فناوري (Biotechnology) و فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) سه قلمرو علمي هستند که انقلاب سوم صنعتي را شکل مي‌دهند. نانو تکنولوژي مي‌تواند به عنوان ادامه دانش کنوني به ابعاد نانو يا طرح‌ريزي دانش کنوني بر پايه‌هايي جديدتر و امروزي‌تر باشد و فراگيرتر باشد.
ايران در زمينه تعداد پتنت‌هاي منتشر شده در رابطه با فناوري نانو، مقام 29 را در سال 2012 در دنيا کسب کرد.
پژوهشگران دانشگاه صنعتي نوشيرواني بابل در ارديبهشت 1392 موفق به ارائه و معرفي راه‌هاي ارتباط بين فناوري نانو و علوم اعصاب به يکديگر و نيز روشي براي رديابي پيام رسان‌ها در مغز شدند .
درباره این سایت